Wikiquote

Jopie Huisman

Dutch painter (1922-2000)

Jotje (Jopie) Huisman (Workum, 18 October 1922 - 29 September 2000) was a self-taught Dutch painter and draftsman. He is best known for his portraits and for the still-life's with as their subject selected rags and old stuff, Huisman was buying up stuff as professional rag man in Workum and from 1963 in Herbayum; both are villages in Friesland.

'Self-portrait of Jopie Huisman, 1978 - here on the banner of the nl:Jopie Huisman Museum in Workum

Quotes of Jopie Huisman

edit
 
Photo of Jopie Huisman with one of his works, 9 April 1986; photographer Rob C. Croes / Anefo
 
Photo of Jopie Huisman with one of his works, during the opening of the Jopie Huisman Museum, 9 April, 1986

'Jopie Huisman', 1981

edit
Quotes from: Jopie Huisman, ed. and texts Rutger Kopland (nl:Rutger Kopland); publisher, De Toorts / De Vrieseborch, Haarlem 1981, p. 37 - ISBN 90-6020-349-6
  • These are the shoes of old Yde, a bachelor. He has worn them for forty years. He repaired them from below and above, from the inside and the outside. He gave me his shoes, for a bottle of brandy. They protected his feet for forty years. When they broke down, he tore them up and put them back on again. He could have bought new ones, because he already got state pension. But he was married with his shoes. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Dit zijn de schoenen van oude Yde, een vrijgezel. Veertig jaar lang heeft hij ze gedragen. Van onder en van boven, van binnen en van buiten heeft hij ze opgelapt. Ik mocht ze van hem hebben, hij een liter brandewijn, ik de schoenen. Ze beschermden zijn voeten veertig jaar lang. Gingen ze stuk, hij lapte ze op en trok ze weer aan. Hij had wel nieuwe kunnen kopen, want hij trok al van Drees, maar hij was met zijn schoenen getrouwd.
      • p. 37
  • I used to paint some things a few times, but I stopped, because I didn't get an answer. If the work has nothing to say to somebody else, I quit. I am not an idiot who is talking to himself and gazing at the tip of his brush. Painting you do together. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Voorheen heb ik ook wel eens wat geschilderd, maar omdat ik toen geen antwoord kreeg, ben ik ermee gestopt. Als het een ander niets te zeggen heeft, stop ik ermee. Ik ben geen idioot die in zichzelf zit te praten en naar de punt van het penseel zit te staren. Schilderen doe je met elkaar.
      • p. 57
  • In 1973 I suddenly came into major private problems. I was completely thrown back on myself. Then I found those trousers between the old stuff. A worn-out, eighty times repaired, filthy pair of pants of a milker. I saw myself in it, it reflected the state of my soul. Then I took it with me and painted it [title: Pants of a cow milker]. Moreover because other because people recognized themselves in it, this has become my salvation. I found back my identity through it. As a matter of fact a self-portrait. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: In 1973 raakte ik plotseling in grote privéproblemen. Ik was helemaal op mezelf teruggeworpen. Toen vond ik tussen de rommel die broek. Een afgetobde, tachtig keer verstelde, smerige melkersbroek. Ik zag mijzelf daarin, hij weerspiegelde de toestand van mijn ziel. Toen heb ik hem meegenomen en geschilderd [titel: Broek van een koemelker]. Ook omdat andere mensen zich erin herkenden, is het mijn redding geweest. Ik heb er mijn identiteit door teruggevonden. Eigenlijk een zelfportret.
      • p 60
  • ..because of self-preservation, selfishness and the urge for happiness love has prevailed in me, and in that way everything becomes enchanted and even an old dirty, discarded doll transforms in something that can move you. The attention I gave it [in his painting: 'Rag doll', 1975], together with the attention you give it, ensure that it is no longer doomed, not alone any more. If there is any background connected to my artwork, it is this. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: ..uit zelfbehoud, egoïsme en drang naar geluk heeft de liefde in mij de overhand gekregen en zo wordt alles betoverd en wordt een oude vieze, weggesmeten pop een ding dat je ontroeren kan. De aandacht die ik er aan gegeven heb [in zijn schilderij 'Lappenpop', uit 1975], samen met de aandacht die u er aan geeft, zorgt ervoor dat het niet meer verdoemd is, niet meer alleen. Als er een achtergrond bij mijn werk hoort, dan is het dat wel.
      • p 66
  • I worked for months on this painting [title 'The Stone-wheelbarrow of C. Adema', 1977], for instance that well-bucket on the wheelbarrow I painted a twenty times or more, and it is constructed exactly as nature has shaped it. I want to make it harder and harder for myself. 'That's how it is' doesn’t exist for me. Deepening, that's what it is all about. My wish is to make in due time a small painting in which I can hardly discover any longer that it is painted, that it is just there, like that. Just something very simple. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Maandenlang heb ik aan dit schilderij [titel: 'De steenkruiwagen van C. Adema', 1977] gewerkt en die putemmer bijvoorbeeld op de kruiwagen, heb ik wel twintig keer geschilderd en is precies zo opgebouwd als de natuur hem gevormd heeft. Ik wil het mezelf steeds moeilijker maken. Zo kan het wel – bestaat niet voor mij. Verdieping, daar gaat het om. Ik wil nog eens een keer een schilderijtje zo maken, dat ik haast niet meer kan zien dat het geschilderd is, dat het er gewoon is, zo, zonder meer. Iets heel eenvoudigs.
      • p. 80
  • The smaller the world, the better I feel. When the reed is around me, evil has disappeared from the world. I really shall paint the reed next year, I've seriously decided. A small area of reeds with some water under. And then it will appear [on the canvas] exactly in the way it will make one quiet. I will paint it outdoors because I don't have any imagination - by the way, I would find myself very cheeky if I did. I have nothing to add, I have nothing in me and I believe I must be well aware of that because that is my limitation, as a consequence of my temporality. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Hoe kleiner de wereld, hoe beter ik me voel. Het riet om mij heen, dan is het kwade de wereld uit. Volgend jaar zal ik dat riet schilderen, ik heb het mij heilig voorgenomen. Een stukje riet met een stukje water eronder. En dan komt het er precies zo op dat je er stil van wordt. Ik schilder het buiten, want fantasie heb ik niet en dat zou ik trouwens een grote brutaliteit van mijzelf vinden. Ik heb er niets aan toe te voegen, ik heb niets in mij en ik geloof dat ik dat mijzelf goed bewust moet zijn, want als gevolg van mijn tijdelijkheid is dat mijn beperktheid.
      • p. 118

'Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993

edit
Quotes from Jopie Huisman, in 'Mens & Gevoelens', an interview by Maarten Slagboom, 22 Feb. 1993
  • In 1946 it was the first time I saw a Van Gogh, a painting from his years in France. It was excactly what I had always felt here [in the fields of Friesland]: infinity, the unimaginable. I was bewildered and thought: who has been painting here for God's sake? Pink stripes in a green sky, you can't imagine! Ultramarine and carmine in the soil with a big yellow sun behind it.. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: In 1946 zag ik voor het eerst een Van Gogh, uit z'n Franse tijd. Dàt was wat ik hier [in Friesland] altijd gevoeld had: de oneindigheid, het onvoorstelbare. Ik was verbouwereerd, [en] dacht: wie is hier in godsnaam bezig geweest? Roze strepen in een groene lucht, moet je es nagaan. Ultramarijn en karmijn in de bodem, een grote gele zon erachter..
  • Just six kilometers – never my world was bigger than that, actually. That starting time [of his painting & drawing, c. 1946], to which I return now; watercolor; I prefer a bit foggy, a small world - and not the cows themselves, but only their traces in the mist. The tenderness.. .I am currently [1993] deeply immersed in little trees and in the reeds. You have to experience it as mysticism, as a miracle. And afterwards: passing it on.. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Maar een straal van zes kilometer, groter is mijn wereld eigenlijk nooit geweest. Die begintijd [c. 1946], waar ik nu [1993] weer naar terugkeer; waterverf; het liefst een beetje mistig, een klein wereldje, en dan niet de koeien zelf, maar hun sporen in die damp. De tederheid.. .Ik verdiep me op het moment erg in boompjes, en in het riet. Dat moet je als mystiek, als een wonder ondergaan. En vervolgens doorgeven.
  • Father was a beautiful person, Otherwise I couldn't have paint him like that [Jopie points to the portrait of his father in the living-room, hanging next to his mother's]. Painted in seven hours. On a Saturday. About three months before my mother had died. Three times [during the painting-session] he stood up: 'Are you getting ready, finally?' The way I am talking about them is just how you see them here. He was a skipper of mud, afterwards a farmer. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Vader was ook een juweel van een mannetje. Anders kun je 'm toch ook niet zo schilderen. [Jopie wijst naar het portret van zijn vader dat in de huiskamer hangt, naast dat van zijn moeder] In zeven uren gemaakt. Op een zaterdag. Toen was m'n moeder een maand of drie dood. Drie keer is ie overeind geweest: 'Ben je al 'ns een keer klaar?' Zoals ik over ze praat, zo zie je ze daar hangen. Het was een modderschippertje, later boer.
  • As far as transience is concerned.. .You see the whole story in those shoes, that's why I paint them so accurate. The physical attitude; crooked legs, a lump. Those shoes were talking to me, and then I thought: I can see that you were so and so big, but did you also had a wife? Children? What were you doing? And what really mattered to me is my own place between them. Between those stories, that mystery. That pitch-black background [in Jopie's paintings, till c.1979-80] - I had found it. A cry for attention. Those pants, that shirt, that background, that was: here I am. But then it become mannerism. So I carried on realistically but avoiding the black background at all costs. It is as Rutger Kopland says: Whoever found it did not look well. Now I want to paint people like this, like they are made of colored mud. Color spiritualizes. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Wat de vergankelijkheid betreft.. .Je ziet het hele verhaal in die schoenen, daarom schilder ik ze zo scherp. De lichamelijke houding; kromme poten, een knobbel. Die schoenen praatten tegen me, en dan dacht ik: ik kan zien dat je zo en zo groot was, maar had je ook een vrouw? Kinderen? Wat deed je? En waar het me in wezen dan om ging is mijn plekkie daartussen. Tussen die verhalen, dat mysterie. Die pikzwarte achtergrond [in zijn schilderijen, tot c. 1979-80]; ik had het gevonden. Een schreeuw om aandacht. Die broek, dat hemd, die achtergrond, dat was: hier ben ik. Maar dan word je een maniërist. Dus ik ben realistisch doorgegaan, maar koste wat het kost die zwarte achtergrond vermijdend. Het is zoals nl:Rutger Kopland zegt: Wie het gevonden heeft, heeft niet goed gezocht. Nu wil ik de mensen zo schilderen, als zijn ze van gekleurde modder. De kleur die vergeestelijkt.
  • I feel responsible, because so many people are leaning against me. Of course I can not take that pole away from them, they will fall over. I can see that those people need it! An ongoing struggle, an ordeal - because, if I say something I have to make it happen. In this way, painting is a religious matter. My paintings create a consciousness that offers comfort.. .It must appear in the light. Somebody of eighty years old who never ever would think about visiting a museum. Recognition! (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Ik voel me verantwoordelijk, omdat er zoveel mensen tegen me aan leunen. Ik kan die paal natuurlijk niet voor ze wegzagen, dan vallen ze om. Ik zie toch dat die mensen er behoefte aan hebben! Een voortdurend gevecht, een beproeving, want als ik iets zeg moet ik het waarmaken. Schilderen is op deze manier een religieuze aangelegenheid. Door mijn werken ontstaat een bewustzijn, dat troost biedt.. .Het moet voor 't licht komen. Zo'n mens van tachtig dat er nog nooit ook maar één seconde aan heeft gedacht een museum binnen te wandelen. Herkenning.

'Jopie de Verteller' (2010) - postumous

edit
Quotes from: Jopie de Verteller (Jopie the Story-teller), ed. Aure Straatman; Glorious Day bv & Sjaalman Media, Zaandam 2010 - ISBN 978-90-815890-2-4
  • Over the years I kept everything and anything from stuff and things that I came across during my life in trade, if they had emotional value to me. Always the simple goods and tools, from the farmers, the blacksmith, the carpenter, the baker and so on. I loved those things most in which I saw reflected the struggle for life very clearly.. ..old used up shoes, trousers, jackets, hats and children's vests, which I found in the rags, often patched up endlessly. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Door de jaren heen heb ik van alles en nog wat bewaard aan dingen en voorwerpen die ik in mijn leven in de handel tegenkwam, als ze gevoelswaarde voor me hadden. Altijd eenvoudig gebruiksgoed en gereedschap van de boer, de smid, de timmerman, de bakker enzovoorts. Dingen waarin ik de strijd om het bestaan het duidelijkst weerspiegeld zag vond ik het mooist.. ..afgetrapte oude schoenen, broeken, jassen, hoeden en kindervestjes, die ik in de vodden vond, vaak tot in den treure versteld en opgelapt.
      • p. 19
  • I was sitting in the barn, drawing a dead bird which I had put on a box. Then the barn door opened and Kees entered [an old iron-merchant, already retired] .. ..He came down next to me.. ..After a short silence he said: 'Are you painting? '.. .. it looks somewhat like that bird'. I said: 'To me that means a compliment Kees, because I am trying to draw that bird.' Stunned, he looked at me and asked, "Why are you doing that?" What could I answer? I said: Actually, I don't know myself'. Then he hoisted himself to his feet and said, I'll bring you the stuff next Monday' and he went to the door.. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: ** Ik zat in de schuur en tekende een dode vogel, die ik op een kistje had neergelegd. Toen ging de schuurdeur open en kwam Kees binnen [een oud ijzerkoopman, al met pensioen].. ..Hij ging op zijn hurken naast me zitten.. ..Toen zei hij, na een korte stilte: 'Ben je aan het schilderen?'.. .. 'Het lijkt wel wat op die vogel'. Ik zei: 'Dat is voor mij een compliment, Kees, want die vogel probeer ik na te tekenen.' Stomverbaasd keek hij me aan en vroeg: 'Waarom doe je dat?' Wat moest ik daar nu op antwoorden? Ik zei: 'Ja, dat weet ik eigenlijk zelf ook niet'. Toen hees hij zichzelf overeind en zei 'Ik breng de rommel maandag wel bij je.' Hij liep naar de deur..
      • p. 27
  • One afternoon I went to visit him. [Jacob, an older and close friend of Jopie - a real freebooter]. I knew he was home, I took pen, ink and my sketchbook with me and did half a liter of gin in my pocket. He lived in the back of an alley and was sitting in his chair by the window.. ..I told him, 'You will get the whole bottle, but one condition. I want to make a beautiful drawing of you, so first you have to sit still for twenty minutes and look at me closely. If I look at you and you don't look at me, the deal is over.. ..'Okay', he said. I never had a model like him before.. .Stock-still he sat.. ..and looked at me without a single blink of his eyes. Within half an hour he was there on the paper - razor-sharp.. .While I am writing this down, it is as if he is sitting in front of me again.. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Op een middag ging ik bij hem op bezoek. [bij Jacob, een oudere en hechte vriend van Jopie en een echte vrijbuiter]. Ik wist dat hij thuis was, nam pen en inkt en mijn schetsboek mee en deed een halve liter jenever in mijn zak. Hij woonde achter in een steegje en zat in zijn stoel bij het raam.. .Ik zei: 'Je krijgt de hele fles van me, onder één voorwaarde. Ik wil een prachtige tekening van je maken en daarvoor moet je eerst twintig minuten doodstil zitten en me strak aankijken. Als ik naar jou kijk en jij kijkt niet naar mij, dan gaat het over.. ..'Afgesproken', zei hij. Ik heb nog nooit zo’n model gehad!.. .Doodstil zat hij.. ..en keek me zonder ook maar één keer met zijn ogen te knipperen strak in mijn gezicht. Binnen een half uur stond hij haarscherp op het papier.. .Terwijl ik dit opschreef was het net alsof hij weer voor me zat.
      • p. 58

Quotes about Jopie Huisman

edit
  • And indeed, I believe I understand what he means: that man who is walking and standing there, gazing around silently and proudly, who lives here - he is showing me his secret, something there is nothing special to look at, his barns, where nobody lives, where the unused old stuff which he paints is living. He makes me realize that one does not see these things. They have forgotten, they don't exist for us. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van nl:Rutger Kopland, in het Nederlands: En inderdaad, ik geloof dat ik zie wat hij bedoelt: die man die daar loopt en daar zwijgend en trots om zich heen staat te kijken, die hier woont, hij toont mij zijn geheim, iets waar niets aan te zien is, zijn schuren, waar niemand woont, waar de ongebruikte rotzooi woont die hij schildert. Wat hij laat zien is, dat je deze dingen niet ziet. Ze zijn vergeten, ze zijn er niet voor ons.
  • He [Jopie] represents why I love The Netherlands and the Dutch people. Not the fancy Dutch living along the [Amsterdam] canals, but outside, in the real country. That doesn't seem to exist any longer, but it is still there - alive in the heart of the people. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
  • In the end, his paintings have become very beautiful viewing-boxes of life. The [painting] 'Pants of Meuke' is perhaps the most striking example of an object that represents a complete life for my father. You see in the paintings exactly how he was fascinated by those people. That is because he was in that trade [of rags and old metals] with exactly those kind of people. Look at the [textile] fabrics, the tissues and the colors they contain. That gave him the opportunity to create beautiful compositions. He used the materials from his daily life to tell his own story [about them].. .When you are standing in front of a painting like the one with the 'Hats' [painted by Jopie in 1978], you are entering an universe of stories and thoughts. There is not always that much thinking about it. Because my father was someone who was very self-evident in himself. Like a fish does not realize it is in the water, until it lies on the land and thinks: 'Oh God, where is my water'. He was always in his 'own water'.. (translation, Fons Heijnsbroek, 2018)
    • version in original Dutch / citaat van Pepy Huisman, in het Nederlands: ..uiteindelijk zijn de schilderijen heel prachtige kijkdozen van het leven geworden. De 'broek van Meuke' is misschien wel het meest sprekende voorbeeld van een object dat voor mijn vader een heel leven verbeeldt. Je ziet in de schilderijen precies wat hij met die mensen had.. .Dat komt omdat hij nou eenmaal in die handel met precies die mensen zat. Kijk naar de stoffen, de weefsels en de kleuren die erin zitten. Dat gaf hem de kans er een mooie compositie van te maken. Hij gebruikte de materialen uit zijn dagelijkse leven om zo zijn verhaal te vertellen.. .Als je voor zo'n schilderij zoals dat met de 'Hoeden' staat [geschilderd door Jopie in 1978], dan kom je in een universum van verhalen en gedachten. Er is niet altijd zo over nagedacht. Maar mijn vader was iemand die heel vanzelfsprekend was in zichzelf. Een vis heeft ook niet in de gaten dat hij in het water zit, totdat hij op het land ligt en denkt: 'God, waar is mijn water'. Hij was altijd in zijn 'eigen water'..
      • quote of Jopie's eldest son, Pepy Huisman; in Jopie de Verteller (Jopie the Storyteller, ed. Joyce Huisman; publisher Glorious Day bv & Sjaalman Media Zaandam 2010, p. 80 - ISBN 978-90-815890-2-4
edit
 
Commons
Retrieved from "https://en.wikiquote.org/w/index.php?title=Jopie_Huisman&oldid=3235724"